روايه بقلم اميره حسن
انت في الصفحة 1 من 65 صفحات
ط رحأنا أتجوزت عرف ى من ورا اهلى ويوم الصباحية لقيته بيقولى قومى لمى هدومك وأمشى مش عايز اشوف وشك هنا تانى
فضلت واقفة مكانى مش قادرة استوعب اللى هو بيقوله لقيت نفسى بقوله ايه اللى انت بتقوله دة انا مراتك مش جايبنى من الشارع !
لقيته ضحك بأستهزاء وقالى لا ياحلوة انتى مش مراتى انتى رخيصة واللى ترخص نفسها مرة ترخصها الف مرة وانا مقامى عالى متجوزش غير اللى زي.
مرة واحدة لقتنى زقيته بكل قوتى لدرجة ان ضهره اتخبط فى الحيطة اللى وراه وبرضه لسة مبتسم بأستهزاء قولتله انت نسيت وعدك ليا ولا نسيت انك ساومتنى على انك تطل ع خطيبى من السج ن مقابل انى اتجوزك عرفى ولما يطل ع من السج ن هنتجوز رسمى نسيت كل دة وجاى دلوقتى تقولى انى رخيصة دة انت اللى واطى و...
systemcode ad autoads
والمحروس خطيبك زمانه طل ع من السج ن دلوقتى لانى مبديش كلمه لحد وأرجع فيها اما بقا بالنسبة انى اخلى العرفى رسمى دى بصراحة مش فاكرها واحسنلك انتى كمان تنسيها وتمشى من هنا من غير فضايح.
بعد ماساب شعرى سابنى واقفة مزهوله من اللى سمعته اترميت على الارض وانا حاسة ان قلبى هيقف وجسمى كله بيرتعش انا كدة ضيعت نفسى بأيدى كنت فاكرة انى كدة هنقذ خطيبى اللى هو حب الطفوله اللى اتربينا سوا وحبينا بعض لابعد الحدود واللى مستعدة اضحى بروحى عشانه فكرت ان بكدة هنقذه من قضيه المخضر ات اللى لفأهاله الحقېر دة عشان يحصل عليا وبعد ما أخد اللى هو عايزه منى رمانى انا غبية ازاى متوقعتش كدة منه
ومش هتتحاسببس ربنا كبير وهيبقا عقابه اكبر وقف قدامى من غير خو ف وبيبصلى ويبص لسکينة اللى فى ايدى وقالى بنفس البرود اولا أرمى اللعبة اللى فى ايدك دى ياشاطرة عشان متتعوريش ثانيا بقا ياست الشيخة كنتى فكرتى فى ربنا قبل ماتسلمى نفسك ليا ولا انتى بتحللى وبتحرمى على مزاجك.
مكنتش شايفة قربه منى من كتر الدموع اللى ڠرقت عينى لحد مالقيته اخد السکينه من ايدى بكل سهولة وحطها على رقبتى بحركة ټهديد وحقيقى متأثرتش ثانيه فضلت اعيط وبس لحد ماسمعته بيهمس هعوز ايه منك اكتر من اللى اخدته امبارح يلا اجرى على خطيبك وخلينى افرح بيكو قريب ولما يعرف انتى ضحيتى بأيه عشانه ساعتها بس هتعرفى إذا كان يستحق الټضحيه دى ولا هترجعيلى تانى
لفيت وشى وبصيتله بأحتقار ولقيت نفسى تفيت فى وشه لدرجة انو ابتعد عنى ومسح وشه بأيده وهو بيبصلى بشړ لحد ماقولتله انت احقر من انى ارد عليك انا هسيبك للزمن يخدلى حقى منك وصدقنى سعتها هتبكى بدل الدموع ډم
دخلت الاوضة غيرت هدومى وانا مش حاسة بنفسى كأنى جسد من غير روح كان كل همى انقذ اللى فتحت عينى على الدنيا لقيته اللى حسسنى بالامان بس انقذته بالطريقة الغلط نهيت حياتى بأيدى بس لا انا متأكدة ان مصطفى هيقف جمبى وهو اللى هينتقملى من الحقېر دة دة الكلام اللى كنت بقنع نفسى بيه لحد ماطل عت من الاوضه ولمحته بيبصلى نفس نظره البرود والشړ وقبل مافتح الباب وأخرج لقيت نفسى دوخت ووقعت على الارض وبعدها بفترة معرفش قد ايه فتحت عينى بضعف ولقيته واقف قدامى ومربع ايده ولسة الابتسامة المستفزة على وشه وسمعته بيقولى خلصتى تمثيل ولا لسة
مفهمتش هو بيقول ايه بس حسيت بأستهزاء فى كلامه فضلت ابص حوليا انا ايه اللى رجعنى الاوضه تانى!
هو ايه اللى حصل! المهم قومت من على السرير بضعف ومشيت خطوة وفجأة رجلى اتكعبلت محستش بنفسى الا وهو محاوطنى بأيده ومقربنى عليه بص فى عينى قوى وقالى امسكى نفسك ياقطة دة اللعبه لسة فى اولها.
بصتله بأحتقار وزقيته بعيد عنى وقولتله ابعد عنى واياك تفكر تلمسنى تانى.
لقيته ضحك جامد وقالى لا حلوة اياك تلمسنى تانى دى بصى ياقطة الورقة اللى بنا لسة فى الحفظ والصون ووقت مااعوزك مسمعكيش تقولى غير حاضر. ونعم اتفقنا.
ملقتش نفسى غير بقوله بكره ربنا ياخدك ويريحنى منك والورقة اللى معاك دى