قصه بقلم اميرة حسن
لحد اخر اليوم.....واول ماحس بالأرهاق وقف بعربيته ناحيه البحر وفضل يفكر فيها وللحظه افتكر ملامحها لما شافها بالبورنس فى الاوضه وافتكر عيونها وهما بيلمعو من الخۏف وافتكر قربو منها لما مسكها بقوة عشان متصرخش وبدأ يتعمق فى التفكير فيها وفى جمالها فاحس انه بيتشد ولكن غمض عينه بقوة وبعدين فتحها واخد نفس عميق وبيبص قدامه فى الاشيى بعصبيه ......
وقتها اتأكد انها بتتعرض للتحرش بالذات لما شاف شابين تانين بيقربو منها وواحد مسكها من اديها بقوة واى حد بيدخل ويدافع عنها بيضربوه ومازالو بيسحبوها لعربيتهم بقوة...
فاتحرك يوسف بكل قوته واتجه عندها
رد يوسف بكل صوته لأ انا دكر ڠصب عن امك يابن ال.
اما مليكه كانت واقفه مزهوله من اللى يوسف بيعمله وبتسال نفسها ازاى شايفنى وحشه ودلوقتى بيدافع عنى
ولكن طلعت من شرودها لما لقيته اتغلب عليهم وقرب منها بنهجان وبص لعيونها وقال پغضب يلا اتحركى.
رد بنهجان على البيت.
بصت مليكه على الشباب اللى على الارض ورجعت بصت ليوسف وافتكرت طريقته معاها فاتكلمت بضيق انا مش راجعه على البيت تانى.
بصلها لثوانى واتحرك وقف جمبها وقالها بضيف وسخريه تمام خلينا واقفين هنا لحد مالشباب تفوق من الضړب وتفضل الناس تتفرج علينا زى مانتى شايفه ونلاقى الظباط جم علينا وتبقا السيرة على كل لسان.....وابقى خلى العند ينفعك.
...............................................................
واثناء ماكان سايق عربيته اتجرأت وبصتله وقالت نزلنى هنا.
مبصلهاش ولكن رد هنا فين ....احنا لسة موصلناش!
ردت بضيق عارفه.....بس قولتلك مش هرجع البيت تانى.
سألها بضيق وركبتى ليه من الاول طلاما مش راجعه
ردت بضيق عشان مش عايزة حد يتأذى بسببى حتى لو الحد دة مش طيقاه.
بصلها بطرف عينه وابتسم بسخريه وقال قصدك انك ركبتى عشانى.
ردت بغيظ ماشاء الله طلعت لماح وعرفت ان انت الشخص اللى انا مش طيقاه....بس برضه مسمهاش عشانك ...تقدر تقول مكنتش عايزة الموضوع يكبر اكتر من كدة.
بص قدامه وحس بعندها فارد بأختصار تمام.
ردت بغيظ هو ايه اللى تمام....نزلنى.
قالها بجمود مش لما اعرف مش عايزة ترجعى البيت تانى ليه
بصتله بتفاجئ على سؤاله وردت باستهزاء اصل فى نموسه قرصتنى عندكم ....دة ايه السؤال دة.....على اساس مش عارف يعنى
قالها بمكر انتى ليه خلقك ضيق...المفروض تكونى بتعرفى تاخدى وتدى مع الشباب قصدى مع الناس.
ردت بعصبيه الصراحه مشوفتش فى بجاحتك وشكل القلم اللى عطتهولك محوقش معاك .
ركن العربيه فجاه وبصلها پغضب فابربشت عيونها من نظرته اللى وترتها وسمعته بيقولها لو الكلام اللى قولته عليكى غلط مكنتيش مشيتى من البيت.
ردت پغضب سواء غلط او صح انت ماااالك.
قالها بسخريه لأ سلامتك.....هو محدش قالك ان البيت اللى كنتى عايزة تسكنى فيه دة بيتنا....واى حاجه عليكى هتلطنا.
ردت بزعيق وسخريه ليه مل انا ولا ايه.....انت شكلك معقد اصلا وشايف الناس كلها شبهك.
رد بضيق مش ملاحظه ان لسانك طويل وعماله تغلطى وانا ساكتلك.
ردت بزعيق مانت لو محترم نفسك هتلاقى اللى يحترمك.
قرب وشه منها وزعق مفضلش غيرك يعلمنى الاحترام .
زعقت وقالتله تعرف ايه عنى عشان تتهمنى بحاجه مش صح يا محترم
سكت للحظه وبصلها بجرأه وقال بمكر مش مهم اللى اعرفه المهم انك عارفه نفسك.
اتوترت من نظراته ولكن تجاهلته وقالتله بتوتر ااا...اصلا الكلام معاك مضيعه للوقت وخلاص.
وفتحت باب العربيه ونزلت قبل ماتسمع رده وقتها افتكر كلام والده لانه نسى مليكه تبقى بنت مين والمشاكل اللى هتيجى من وراها لو مأقنعهاش ...فانزل من العربيه بسرعه واتجه ناحيتها لقاها واقفه بتشاور لتاكسى فاوقف قدامها فابصتله باستغراب وڠضب فالقيته بيقول هتستسلمى بسهوله كدة.....
قالت بزهق استغفر
