رواية مكتملة بقلم فاطميا

الله الرحمن الرحيم 
شيلت لين ولسه طالعه وقفنى صوته رنا 
رنا نعم 
عبدالله انا طالع اريح شويه صحينى قبل اذان العشا
ساره اتفضل يا حبيبي وانا هصحيك 
عبدالله انا قولت رنا مجبتش سيرتك خالص
رنا اللهم طولك يا روح حاضر 
عبدالله .. كنت قرفان ومخڼوق من رجوع ساره لحياتى تانى ما صدقت خلصت من تصرفاتها ومشاكلها لكن موضوع حملها ربطها تانى بيه وكنت مرغم انى اتقبل الوضع وقصدت اتصرف كده واعملها حدود من الاول علشان ما تفتكرش ان خلاص هرجع اتعامل معاها عادى زى الاول سيبتها من غير اى كلام وطلعت انام دخلت الجناح ملقتش رنا ولا لين عرفت ان رنا راحت بلين عند علياء فى اوضتها سبتها براحتها وكنت عارف انها هتيجى تصحينى قبل العشا وكنت فعلا محتاج اريح شويه
ساره فضلت تفرك فى ايديها من الغيظ وقالت بقي كده يا عبدالله بتفرح فيه وحده زى ديه انما وريتك ووريتها وخلتك ما تطقش تسمع اسمها ولا تشوفها مبقاش انا ساره 
رنا .. دخلت انيم لين عند علياء لاقتها قاعده على السرير ومضايقه جداا 
رنا مال الجميل عاقد حواجبه وزعلان كده ليه 
علياء يعنى بزمتك البلوه اللى حلت علينا دى ما تزعلش لا وكمان بقت امر واقع وربطت عبدالله بعيل تانى 
رنا طيب وماله مش يمكن احوالهم تتصلح بوجود الطفل دا
علياء يعنى انتى مش مضيقه من رجوعها فى حياة عبدالله 
رنا انا بالعكس ايه اللى يضايقنى ربنا يصلح لهم الحال
علياء رنا هو انتى وعبدالله لسه 
رنا انا قولتلك الموضوع دا انسيه مستحيل يحصل انا لايمكن يدخل حياتى حد تانى غير عمر 
علياء اتنهدت بضيق عارفه يا رنا دايما بحس ان عبدالله حظه وحش قووى دايما بحسه مش سعيد فى حياته دايما ناسي نفسه وبيفكر فى اللى حواليه اقولك حاجه بس ما تزعليش 
رنا مش هزعل قولى 
علياء فرحت قوى لما عرفت انكم هتتجوزوا حسيت انه اخيرا ربنا رضي عنه ورزقه حد يقدر يقدره ويسعده ويهنيه عن العڈاب اللى شافوا وقساه فى جوازته المهببه من ساره واتبسطت كمان انك انتى وبنت اخويا هترجعوا وسطنا تانى بس طبعا دا قبل ما اعرف رايك فى عبدالله او الوضع بينكم 
رنا بقولك ايه سيبك منى انا وعبدالله وقوليلي ايه اللى ضايقك قوى كده من رجوع ساره تانى ومخليكى خاېفه كده 
علياء مش عارفه رجوعها مش مريحنى وحاسه انه مش هيعدى على خير وخاېفه بالذات عليكى منها
رنا لا مټخافيش لما تعرف ان مفيش بينى وبين عبدالله شىء هتسيبنى فى حالى هى حطانى فى دماغها علشان فاكره انى خدته منها وحقها دا برضو ابو بنتها 
علياء بضيق ما تقوليش كده وټحرقي دمى زياده يا رنا مهما اللى كان بينكم دا برضو جوزك 
رنا .. ما عجبنيش جملتها الاخيره كنت نفسي اصړخ واقولها ان جوزى هو عمر .. بس لاقيت نفسي بقولها بقولك ايه انا هروح اصحى اخوكى بدل ما يعمل مشكله 
وروحت فعلا على الجناح علشان اصحيه واټخضيت اول ما دخلت شوفت ساره قاعده على الكنبه وبتتفرج على التليفزيون ............
ساره ايه شوفتى عفريت 
رنا
لا بس اتفاجأت بوجودك فى الجناح 
ساره انتى نسيتى ان دا جناحى قبل ما
يكون جناحك ولا ايه 
رنا بقولك ايه انا جايه اصحى عبدالله وخارجه وسيبهولك قعدى فيه على كيف كيفك 
ساره لا متشكرين على خدماتك انا هصحى جوزى وابو بنتى بطريقتى 
رنا احسن برضو 
وخرجت وسيبتها ورجعت عند علياء فى غرفتها ومفيش دقايق الا سمعنا صوت عبدالله اللى هز ارجاء الفيلا كلها بينده باسمى خرجت انا وعلياء على صوته لاقيت ساره واقفه جنبه متجمده وهو واقف ومضايق وعفاريت الدنيا بتطنط فى وشه 
رنا نعم 
عبدالله بنبره حاده انا قولتلك ايه 
رنا ياربي ما مراتك راحت صحتك عايز ايه بقي منى قلت نصحيك قبل اذان العشا 
عبدالله انا قولت صحونى ولا قولت صحينى يا رنا 
رنا طيب وليه انت معصب انا ولا هى المهم انك صحيت 
 رنا .. حسيت انى هعيط لما اتعامل كده معايا قدام علياء وساره ومكنتش هجادله بس لما شوفت نظرات ساره وهى شمتانه فيه استفزيتنى ورديت انا ما بستعبطش واستعبط عليك ليه يعنى شايفنى ھموت عليك ولا مهتمه انت ولا على بالى اصلا ولا تهمنى في شىء 
عبدالله بصرخه خلت الكل يرتجف نعمم !!
رنا .. بينت انى مش خاېفه منه وانا كنت جوايا بتنفض من الخۏف وقولت بثقه اللى سمعته 
عبدالله عصبتنى بكلامها المستفز ومن غير تفاهم جبتها من شعرها وبعصبيه بتقولى ايه انتى 
رنا .. كنت حاسه ان شعرى هيطلع فى ايده ااه شعرى ابعد بقي 
عبدالله بعصبيه ومين بقى اللى على بالك يا ست هانم وشاغل اهتمامك غير جوزك يابنت الاصول يا متربيه 
رنا .. قهرنى بكلامه وتلميحه على تربيتى واهلى رفعت عيونى فيه وبنبرة ثقه انا متربيه وبنت اصول ڠصبا عن اللى يرضى واللى